28/05/2008

Απο κεινα τα ξεχασμενα σε φακελο χωρις γραμματοσημο

«Εγραψα κατι, και θελω να το μοιραστω μαζι σου ψυχη μου… Μην εισαι σκληρη στην κριτικη, ακομα μαθαινω… Η ποιηση κανει τις λεξεις πιο τρομαχτικες απο οτι ειναι, αν και μαλλον σε αυτη την περιπτωση το τρομαχτικο ειναι η δικη μου ποιηση αυτη καθ’εαυτη… Καπως ετσι παει:

«Εικονες και λογια κι ας μην ειναι δικες μου οι λεξεις,
καμια δεν ειναι εξ’αλλου
και δεν το καταλαβαινω
«Πες το με δικες σου λεξεις, δικα σου λογια»?
λες του αλλου.

-Σα δυο ρολογια.-

Τα ιδια υλικα γεννουν παντα κατι αλλο.
«Ειμαστε φτιαγμενοι απο το υλικο που γινονται τ’αστερια»
Ουτε αυτο ειναι δικο μου
και
αλλο πραγμα εννοω.
Μπορουν τ’αστερια μια κολαση να φτιαξουν?
να ναι φτιαγμενη απ’το ιδιο υλικο?

Μπορει, σαν στα παραμυθια με τους δωδεκα θεους
που ητανε τα συμπαντα collage απο ονοματα
ιστοριες
και θανατους καμωμενα,
Ετσι.
Απο κολαση φτιαγμενα να ‘ναι τ’αστρα.
Απ’το ιδιο υλικο.

Μπορει? Πες μου.
Με δικα σου λογια.»


Καληνυχτα…»

Mr. Manie


.........«Ο κυριος Μανυ δεν ειναι πολυ ομορφος, αλλα καποια αντικειμενικη φοιτητρια του θα μπορουσε να πει οτι διαθετει μια γοητεια, μια συγκεκριμενη γοητεια που συναντας σε εναν γοητευτικο καθηγητη πανεπιστημιου -η τουλαχιστον στη φαντασιωση του ιδανικου γοητευτικου καθηγητη πανεπιστημιου-, τη γοητεια των ασπρων κροταφων, του μεταλλικου σκελετου των γυαλιων που κρυβουν ισως βαθια πρασινα ματια, του μαυρου χαρτοφυλακα, της βαθιας φωνης που δεν γινεται ποτε βαρετη μιλωντας για βαρετα πραγματα και της ιδιοτητας να μη μιλαει ποτε για βαρετα πραγματα κανοντας τη φωνη του ακομα πιο εντονα προκλητικη συναισθηματων.
Ο κυριος Μανυ εχει βεβαια και ολα αυτα που τον κανουν εναν επιτυχημενο οικογενειαρχη, δυο κορες, και μια πολυ ομορφη γυναικα, οχι τοσο γοητευτικη ομως. Οι κορες του ειναι πλεον 17 και 15 αντιστοιχα, και μαλλον εχουν κληρονομησει τον τυπο της μανας τους, καστανοξανθα ισια μαλλια, και ματια στο χρωμα του μελιου, καθως και το ελαφρα φουσκωμενο κατω χειλος. Απο τον πατερα τους, τον κυριο Μανυ, μαλλον κληρονομησαν το αναστημα τους, - ο κυριος Μανυ ειναι πανω απο 1.85- και την δωρικου τυπου μυτη, που δινει ενα τονο αυστηροτητας στα κατα τα αλλα γλυκα προσωπα τους.
Η οικογενεια του κυριου Μανυ μενει σε ενα μεγαλο οροφοδιαμερισμα σε μια περιοχη οπου ως επι το πλειστον μενουν ανθρωποι με υψηλα εισοδηματα, οπως αλλωστε γινονταν και παντα, λογω της ηρεμιας της ισως, αν και για αυτο κανεις δεν ειναι απολυτα σιγουρος. Ο κυριος Μανυ δεν εχει ιδιαιτερα υψηλο εισοδημα, παρολα αυτα ομως εχει προσλαβει μια κοπελα για να καθαριζει το σπιτι και τα δωματια των κοριτσιων του, και εχει ενα μεγαλο οικογενειακο αυτοκινητο, το οποιο εχει σταματησει εδω και μερικα χρονια να πλενει μονος του, αλλα εμπιστευεται τους τεσσερις οικονομικους μεταναστες στο πλυντηριο του παιδικου του φιλου και συμμαθητη απο το χωριο, πλυντηριο που βρισκεται καπου 4 χιλιομετρα απο το σπιτι του.
Ο κυριος Μανυ ειναι μορφωμενος, ασχολειται με τα κοινα, χωρις ομως να μπλεκει σε δημοσιες συζητησεις, γραφει αρθρα τα οποια ομως δεν εχει στειλει ποτε σε καποιο εντυπο, καθως αν και μικρος πιστευε οτι η τοποθετηση της μη τοποθετησης ηταν μαλλον η πιο σωστη επελεξε τελικα τη μη τοποθετηση της τοποθετησης, πολιτικα μιλωντας παντα. Δεν προκαλει και δεν εκτιθεται σε τετοια θεματα, εχει αποψη και την κραταει για τον εαυτο του τις περισσοτερες φορες. Αυτοχαρακτηριζεται πιστος αλλα οχι θρησκευομενος, αν και απορει ωρες ωρες με την Δημιουργια και απο τους θεολογικους προβληματισμους, τον απασχολει ιδιαιτερα το «κατ’εικονα και ομοιωση», καθως αναλογιζεται βλεποντας τους ανθρωπους γυρω του, ποσα προσωπα μπορει να εχει ο δημιουργος του.
Αυτη η σκεψη ειναι που τον προβληματιζει το τελευταιο διαστημα της κατα τα αλλα ηρεμης ζωης του, μια σκεψη που πυροδοτησε ενα αλμπουμ με φωτογραφιες της νιοτης του, κρυμμενο καπου σε ενα συρταρι, καπου στο παταρι. Σε αυτο το αλμπουμ ο κυριος Μανυ τρομαξε, βλεποντας ανθρωπους που ουτε θυμοταν, ανθρωπους στους οποιους ειχε πραγματικα πολλα χρονια να απευθυνθει και να επικοινωνησει αν και οι υποσχεσεις περι του αντιθετου ηταν τοσο ειλικρινεις τον καιρο που δινονταν. Κυριως όμως ηταν ενας απο αυτους τους ανθρωπους ηταν που τραβηξε την προσοχη του. Με πεντε και μισο βηματα ηταν ευκολο να αποκαταστησει μια σχεση που ισως εμοιαζε ευκολο να διατηρηθει, αλλα που τελικα αποδειχτηκε αθετημενη υποσχεση...
Ο κυριος Μανυ κοιταζεται στον καθρεφτη.
Ο κυριος Μανυ κοιταζει τον κυριο Μανυ στα ματια.
Οι ειδικοι κοινωνιολογοι που μελετανε τη λεγομενη γλωσσα του σωματος στις διαπροσωπικες σχεσεις υποστηριζουν οτι οταν δυο ανθρωποι που εχουν καιρο να βρεθουν συναντιουνται, τα πρωτα λεπτα της συνευρεσης τους αναλωνονται σε υπερβολικες εκφρασεις οικειοτητας η συμπαθειας, σαν να αποζημιωνουν στο ελαχιστο αυτο χρονο για το ενδιαμεσο διαστημα, μεγαλο η μικρο, που περασε χωρις επαφη.
Σε αυτη την περιπτωση η συναντηση ειναι πιο μεγαλη βεβαια.
Ο κυριος Μανυ βρηκε πολυ κοσμο που ειχε καιρο να δει –και οχι να «δει»-. Να ο μικρος Μανυ, να και ο κυριος καθηγητης, να ο τρελλο-Μανυ των διαδηλωσεων και της επαναστασης, να ο χαζομπαμπας Μανυ, εκει διπλα ο Μανυ που δινει γροθιες στην πορτα και βριζει τη γυναικα του που κλαιει ξαπλωμενη στο κρεβατι μετα τον πρωινο καυγα και ο γειτονας Μανυ που χαιρεταει καθε πρωι τους γειτονες με το καλυτερο του χαμογελο μετα τον πρωινο καυγα, ο Μανυ που τρωει στο πιο κοσμικο εστιατοριο της πολης, ο Μανυ που κοβει τους φοιτητες του επειδη φορανε σκουλαρικι, να και ο Μανυ που φλερταρει τις φοιτητριες επειδη ξερει τι επιδραση εχει το βλεμμα του... Καπου κρυμμενος απο πισω ο Μανυ που δεν σταματησε για να βοηθησει την κοπελα που χαροπαλευε στο δρομο χτυπημενη απο «ενα καθαρμα που δεν σταματησε» οπως ακουστηκε το βραδυ στις ειδησεις, ο ανησυχος πανω απο το κρεβατι της αρρωστης κορης του Μανυ, μαζι με τον Μανυ που αγριοκοιταει τα κακομαθημενα ανιψια του διπλα στον Μανυ που εκλαιγε στα ποδια της μητερας του οταν ο πατερας του του εβαζε τις φωνες και τον χτυπαγε –«γιατι μονο με το ξυλο καταλαβαινει κανεις»-.
Οπως και καθε φορα ετσι και τωρα οι ειδικοι επιβαιωθηκαν. Ολοι αυτοι οι γνωστοι δημιουργησαν μια ενταση, μια φασαρια, αναμικτα συναισθηματα συμπαθειας η αντιπαθειας, ολα ενταγμενα στην προσπαθεια ολοι να εναρμονιστουν με την παρουσα κατασταση.»

Ο κυριος Μανυ δεν ξερει για τον Χορο των Δαιμονων και Το Πηγαδι.

«Μετα απο αυτο λοιπον ο κυριος Μανυ αρχισε να σκεφτεται για τον εαυτο του, που ηταν και που κατεληξε, γιατι, πως και ολα αυτα για τα οποια λενε οτι αποτελουν απαραιτητα ερωτηματα μιας καλης ενδοσκοπησης. Συγχρονως αρχισαν να τον προβληματιζουν τα απεναντι προσωπα, τι να κρυβοταν κατω απο αυτα τα προσωπεια, και εν τελει γιατι να υπαρχουν αυτα τα προσωπεια τα οποια το μονο που κανουν ειναι να γεννουν καινουρια.»

Ο κυριος Μανυ δεν ξερει για τους Φαυλους Κυκλους και το Κεντρο του Συμπαντος.

«Μετα εκανε τη σκεψη: Αν ειμαστε φτιαγμενοι κατ’εικονα και ομοιωση του δημιουργου μας τοτε αυτο σημαινει οτι ο Δημιουργος ειναι, Ειναι πιο σωστα, κατ’εικονα και ομοιωση μας. Για να γνωρισει λοιπον ο κυριος Μανυ τον Θεο δεν πρεπει να γνωρισει τον εαυτο του? Ο κυριος Μανυ το βρισκει αυτο πολυ λογικο αυτη τη στιγμη που το σκεφτεται.»

Ο κυριος Μανυ δεν ξερει για τους Διδυμους Καθρεφτες και την Ασημενια Λιμνη.

«Ο κυριος Μανυ μετα τη σκεψη αυτη νιωθει καλυτερα τωρα γιατι εκει στον καθρεφτη βρηκε πραγματα που δεν του αρεσε η αναμνηση τους, και κυριως δεν του αρεσε το Τωρα του σε σχεση με αυτο που ονειρευοταν Τοτε για το Μετα. Και για μια στιγμη δεν του αρεσε ουτε ο κυριος Μανυ του καθρεφτη, ουτε οι δυο κορες του, ουτε το πανεπιστημιο του, ουτε οι γειτονες και το αυτοκινητο του, ουτε ακομα και οι φοιτητριες που κρεμονταν απο τα χειλη του. Για μια στιγμη μονο, τη στιγμη που θυμηθηκε την Ελπιδα να γινει αυτο που Θελει μισησε τον εαυτο του και τη ζωη του. Εκεινη τη στιγμη επελεξε να αναζητησει την Ελπιδα να αξιζει αυτο που Ειναι, ισως γιατι ο κυριος Μανυ ειναι αισιοδοξος ανθρωπος.»

Ο κυριος Μανυ δεν ξερει για την Καταρα του Ιερου και το Μαυρο Αστερι.

«Εχουν περασει μηνες.
Ο κυριος Μανυ, ακομα ψαχνει την ομορφια στη ζωη του, η οποια κυλαει παντα το ιδιο ηρεμα και προβλεψιμα, αν και κατι εχει αλλαξει, ο ιδιος ο κυριος Μανυ. Ο κυριος Μανυ πλεον παρατηρει γυρω του τα πραγματα και τους ανθρωπους, δεν ειναι αδιαφορος πλεον. Αραγε να ειναι το τιμημα το γεγονος οτι ο κυριος Μανυ φοβαται να κοιταξει τον εαυτο του στα ματια οταν κοιταει στον καθρεφτη? Φοβαται γιατι ξυπναει αυτη η απογοητευση που ενιωσε εκεινη τη μια μερα, και μαζι της ξυπναει και κατι αλλο που ποτιζει τις ακρες των δακτυλων του, και τις μικροσκοπικες φλεβες στις ακρες των ματιων του...Κατι μαυρο, κατι απολυτο, ζωντανο... Ο κυριος Μανυ αν και φοβαται μηπως νικηθει απο αυτη την εκκριση, ικανοποιειται νιωθοντας ξανα ζωντανος... Ακομα ζωντανος... Και παλευει, καθε μερα, καθε ωρα, να αποδειξει οτι η ζωη του αξιζει.»

Ο κυριος Μανυ ξερει τον Δρακο.

26/05/2008

Prince Charming...

There's a black cloud over head, that's me And the poison ivy chokes the tree, again it's me I'm the filthy one on Bourbon Street, you walk on by I'm the little boy that pushes hard and makes him cry There's a dirty needle in your child, haha, stick me Empty bottles still in hand, still dead, still me I'm the suit and tie that bleeds the street and still wants more I'm the 45 that's in your mouth I'm a dirty, dirty whore Yeah, look it's me The one who can't be free Much too young to focus, but too old to see Hey, look it's me What no one wants to see See what you brought this world Just what you want to see Hey ma, hey ma, look it's me Yeah, he wants to become father now, me again, me The marks inside your arms spell me, spell only me I'm the nothing face that plants a bomb and strolls away I'm the one who doesn't look quite right as children play Yeah, look it's me The one who can't be free Much too young to focus, but too old to see Hey, look it's me What no one wants to see See what you brought this world Just what you want you want to see Hey ma, hey ma, look it's meLook up to me What to be and what to fear Look up to me Look it's me, at what you hear See right through me See the one who can't be free See right through me Look it's me what no one wants to see Hmm, now, see the black cloud up ahead, that's me Hmm, and this poison ivy chokes the tree, again it's me I'm the filthy one on Bourbon Street, you walk on by I'm the little boy that pushes, pushes, makes him cry Yeah, look it's me The one who can't be free Much too young to focus but too old to see Hey, hey, look it's me What no one wants to see See what you brought this world Just what you want you want to see Hey ma, hey ma, look it's me Hey ma, hey ma, look it's me

25/05/2008

41.42

There are no unlockable doors
There are no unwinable wars
There are no unrightable wrongs
Or unsignable songs

There are no unbeatable odds
There are no believable gods
There are no unnameable names
Shall I say it again, yeah

There are no impossible dreams
There are no invisible seams
Each night when the day is through
I dont ask much

I just want you
I just want you

There are no uncriminal crimes
There are no unrhymable rhymes
There are no identical twins or
Forgivable sins

There are no incurable ills
There are no unkillable thrills
One thing and you know its true,
I dont ask much

I just want you
I just want you
I just want you
I just want you

Im sick and tired of bein sick and tired
I used to go to bed so high and wired, yeah - yeah, yeah, yeah
I think Ill buy myself some plastic water
I guess I should have married lennons daughter, yeah - yeah, yeah, yeah

There are no unachievable goals
There are no unsaveable souls
No legitimate kings or queens, do
You know what I mean? yeah

There are no indisputable truths
And there aint no fountain of youth
Each night when the day is through,
I dont ask much

I just want you

23/05/2008

Μια σκεψη που ξεθαψα

Βασικα σκεφτομαι. Μπορει κι εγω να εχασα την Ευκαιρια, να εζησα οτι ειχα να ζησω για αυτη τη ζωη τουλαχιστον, και τωρα το μονο που μενει ειναι να περασουν αλλα τοσα χρονια και να ξαναρχισω να Ζω μονο και μονο για να εχω αλλη μια Ευκαιρια να καταλαβω η να πραξω (Αλλιως?)( Σωστα?) Δεν ξερω. Μηπως το Ενστικτο και η Διαισθηση ειναι αυτο το οποιο σου μενει οταν ξαναρχιζεις την πορεια σου για δευτερη, τριτη, πολλοστη φορα? Και ο φοβος τι ειναι? Ο Φοβος του να κανω τη λαθος Επιλογη με οδηγει στο να μην κανω καμια στο χρονο που θα εδινε καποιο αποτελεσμα, παντα ειναι Αργα και παντα ειναι λαθος επειδη ειναι Αργα? Ολη μου η ζωη νιωθω πως ειναι ενα μαθημα για το χρονισμο των πραξεων μου, στο να επιλεγεις την Επιλογη ανεξαρτητως Σωστοτητας η Λαθοσυνης ( αραγε υπαρχουν αυτες οι εννοιες πουθενα?) αλλα στον καταλληλο χρονο στον οποιο θα δωσουν αποτελεσμα, η το καλυτερο αποτελεσμα, η το αποτελεσμα που επιθυμεις, δεν ξερω πως να το θεσω. Η επιλογη λοιπον με ποιες διαστασεις οριζεται? Η μηπως ειναι και αυτη μια διασταση της πραγματικοτητας? Μοιρας?
Επιθυμια, Χρονος, Επιλογη? Αρκουν αυτα για να οριστει η επιδραση του ατομου στον κοσμο που αυτο αντιλαμβανεται με τις αισθησεις του, και η επιδραση του κοσμου στο ατομο? Μα με ενδιαμεσο τις αισθησεις του ατομου δεν ειναι το ιδιο το ατομο που επηρεαζει τον Εαυτο του? Αυθυποβολη με συμπαντικα μεγεθη? Μηπως η τεταρτη διασταση ειναι το ιδιο το περιβαλλον? Ισως Περιβαλλον να ειναι καλυτερο. Διαφορετικες τιμες των συνιστωσων αυτων δινουν διαφορετικα συμπαντα και μηπως ολα δεν εξαρτωνται απο το ιδιο το Ατομο?
Και ο σκοπος? ο Σκοπος? Βρισκεται καπου στη γραφικη αυτη παρασταση? Τα αποτελεσματα ειναι τοσα οσοι και οι ανθρωποι και οι πιθανοτητες κατι παραπανω απο απειρες, τι γραφικη παρασταση να εδιναν αραγε ολα αυτα, και τι συμπερασματα να εβγαιναν? ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ? Μηπως η ικανοτητα της γραμμης του χρονου να επεκτεινεται με το συνισταμενο ρυθμο ολων των επιμερους, η ικανοτητα της γραμμης της επιλογης να συνδιαζεται με τις επιμερους επιθυμιες των καμπυλων και της γραμμης του περιβαλλοντος να ειναι συναρτηση της επιλογης που ειναι συναρτηση του χρονου που ειναι συναρτηση της επιθυμιας που ειναι συναρτηση του περιβαλλοντος κλπ κλπ κλπ. Περιπτωσεις? Εξαιρεσεις? Ασυμπτωτες? Τα σημεια τομης των αξονων? Τα αλλα «τεταρτημορια»

Κι ο Σκοπος? Ο Θεος?

Βασικα σκεφτομαι.
Ολη μου η ζωη θα ηταν διαφορετικη αν σε ειχα φιλησει σε εκεινη τη βολτα, την πρωτη και ισως τελευταια φορα που σε πηρα απο το χερι ( το πιστευεις οτι θυμαμαι το χερι σου?), και η δικη σου ζωη θα ηταν διαφορετικη, ισως να ειχαμε ξεφυγει ο ενας απο τον αλλον, συγνωμη, μα τοτε νομιζα οτι το ψηλοτερο σκαλι που μπορουσα να φτασω ηταν το να ειμαι Μαζι σου, και τοτε δεν σε εφτασα, δεν καταλαβα. Θα μπορουσα εστω να σε κοιταζα στα ματια, ενα βλεμμα ισως αρκει. Δεν ηξερα οτι αυτο Ειναι η Αρχη, δεν το θυμομουν, και τωρα ψαχνω απελπισμενα (παρεξηγημενη λεξη, ειναι ηρεμοι αυτοι που δεν εχουν ελπιδα, δεν ειναι αλλοφρονες) τις σωστες τιμες ωστε οι καμπυλες μας να ξανασυναντησουν η μια την αλλη, και ειναι περιεργο που προχωραμε ακολουθωντας ο ενας τον αλλον ωρες ωρες. Ποιος ξερει, ισως να εχουμε βρεθει στο Παρελθον κι αλλες φορες και να ειχαμε την Ευκαιρια και να καναμε τη λαθος Επιλογη, η τη σωστη σε λαθος χρονο, η να ειχαμε μια παραλογη επιθυμια σε σωστο περιβαλλον, οι συνδιασμοι ειναι πολλοι και το ΔΕΝ ΞΕΡΩ εκει, σταθερα, μαζι με το ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ, μπορει να ναι το ιδιο μπορει και οχι.

Δεν ειναι επειδη σ’αγαπω η επειδη δεν μπορω να ζησω χωρις εσενα, η εισαι το κεντρο του κοσμου μου, η τετοια ωραια και συμπαθητικα, παραμενω το κεντρο του Κοσμου μου δυστυχως, απλα οπου παω με ακολουθεις ( Η το αντιθετο? Αραγε εχει σημασια?) και οτιδηποτε κουβαλω απο τις προηγουμενες Φορες, Ζωες, οπως θες πεστο, μου λεει οτι εχεις Κατι για μενα και οτι εγω εχω Κατι που ψαχνεις και Φοβασαι, και οτι Πρεπει, μαλλον οτι ΘΑ, καπου θα σε πετυχω η καπου θα με πετυχεις, και θα βρεθουμε στον καταλληλο χρονο, με την ιδια επιθυμια, οι Επιλογες θα ειναι δυο, σε ενα περιβαλλον διττα κοινο ισως, και τοτε μπορει να υπαρξει μια καμπυλωση τον χωρου, Ερωτα το λενε? μηπως Παραδοση, μηπως Θυσια, Αγκαλια, μηπως Αληθεια, Πονο? Μηπως απλα ενα Βλεμμα? Ενα βλεμμα ισως αρκει, και θα βρεθουμε στο ιδιο Επιπεδο, Ενα σημειο, και τοτε Θα Μιλησουμε.

Αυτα μαλλον ακουγονται ανησυχητικα πεζα, παιδικα η ψευτοφιλοσοφιες του αμπελωνα, παραληρηματα καποιου που δεν εχει κοιμηθει ολη νυχτα και γραφει στις 8.05 το πρωι ακουγοντας στα ακουστικα τη Θαλασσογραφια του Σαββοπουλου. Οπως και να χει.
Η συμμετρια μας μου προσφερει γαληνη, συγχρονως ομως βρισκομαι αναμεσα σε Καθρεφτες, τους εχω δει στο φλυτζανι του ελληνικου πολλες φορες, και το μαυρο συννεφο πανω απο την Καρδια μου και τους Αγγελους διπλα του και πιο δεξια το Δεντρο με τα κρυμμενα μυστικα, το Δεντρο που βρισκεται και στην Εναστρη Νυχτα (εικονα και ονομα στις εμμονες μου και στους δαιμονες μου, και ισως η πρωτη σου πετυχημενη ψυχαναλυση), μαζι με τα αστερια που ρεουν και φωτιζουν τη λιμνη που βλεπω στο ονειρο μου με ασημενιες ανταυγειες, ελαφρυ κυματισμο,υγρος δισκος του φεγγαριου, σαν αυτα που πηραμε στις φεγγαροθηκες μας (Εσυ θυμασαι?), χωρις ομιχλη, χωρις συννεφα, Καθαρος Ουρανος, Καθαρα Αστρα, Καθαρα Φωτα, Καθαρο Νερο, Καθαρη φυση, Καθαρος Ανεμος, Καθαρη Σιωπη, Καθαρα γεματη Σιωπη,
Δεν υπηρχε κατι Λαθος, μονο κατι Ξενο. Αλλα εσυ δεν εχεις σχεση με Εκεινο.
Η συμμετρια μας μου προσφερει γαληνη κι ας βρισκομαι αναμεσα σε καθρεφτες.

Ενα Βλεμμα αρκει.

Το Μετα ειναι που με φοβιζει.

2:14

soundtrack: "In the air tonight"---NonPoint cover

Οι σειρηνες ακομα στο κεφαλι μου, και τρεχω, να προλαβω, ολα στο κεφαλι μου ειναι καλως καμωμενα, η ζωη ειναι μια ευθεια οταν κοιτας προς τα πισω, και τι ειναι αυτο που θελω εγω? Ακομα να απαντησω με σιγουρια, Εκεινη ειναι ενα κομματι απο ολα αυτα, και η γαληνη μου ειναι ενα κομματι απο εκεινη, και εκεινη η στιγμη ακομα να ερθει, κ ακουω τα γραναζια απο τους τροχους που κινουν τον κοσμο να τριζουν ξανα, πορτα κοντη, πορτα ψηλη, πορτα κλειστη και που να παω, και τι να διαλεξω, tabula rasa προσπαθω να γινω, για να ξαναγραψω το δικο μου βιβλιο της ζωης, vargr i veum για μενα εγινα, δεν μενει ιερο να προστατεψω περα απο την εικονα της και οτιδηποτε νιωθω οταν κοιταω την εικονα της, κ ενας ολοκληρος ψυχισμος να γυριζει γυρω απο το τετραγωνο ξυλινο κουτι στην ακρη της παραλιας, και στραμμενος προς το φως να ψαχνω να βρω την εξοδο απο την πραγματικοτητα, πισω στο αιμα που χτυπα πισω απο την πραγματικοτητα σας, καρδια συντονισμενη με εκεινη την καρδια που δεν ακουτε, στο πιο λεπτο σημειο θα σε κοψω κοσμε των αισθησεων, να ματωσεις στα ποδια μου, και μετα θα πλυθω στο αιμα σου, θα καθαριστω και θα τραφω, και τα φτερα μου θα θεριεψουν παλι οπως πρωτα, και ισως θυμηθω να πεταω ξανα...
Ειναι μια πιθανοτητα, το σπαθι μου θελω πισω, αλλη μια βουτια στη λιμνη, ο χρονος τελειωνει,το ιδιο κ η ανασα μου.
Κλεινω τα ματια κ αφηνομαι.
Στο κενο.

22/05/2008

MDB---"For my fallen angel"


As I draw up my breath,

And silver fills my eyes.

I kiss her still,

For she will never rise.

On my weak body,

Lays her dying hand.

Through those meadows of Heaven,

Where we ran.

Like a thief in the night,

The wind blows so light.

It wars with my tears,

That won't dry for many years.

"Loves golden arrow

At her should have fled,

And not Deaths ebon dart

To strike her dead."

21/05/2008

Alone

From childhood's hour I have not been
As others were;
I have not seen
As others saw;
I could not bring
My passions from a common spring.
From the same source I have not taken
My sorrow;
I could not awaken
My heart to joy at the same tone;
And all I loved, I loved alone.
Then- in my childhood, in the dawn
Of a most stormy life- was drawn
From every depth of good and ill
The mystery which binds me still:
From the torrent, or the fountain,
From the red cliff of the mountain,
From the sun that round me rolled
In its autumn tint of gold,
From the lightning in the sky
As it passed me flying by,
From the thunder and the storm,
And the cloud that took the form
(When the rest of Heaven was blue)
Of a demon in my view.

07/05/2008

Αγγελων

Απο πριν ο χρονος ξεκινησει
απο τοτε σε ξερω
Πριν το φως της πρωτης ημερας ριγησει
απο τοτε σε ξερω
Απ'της πρωτης ψυχης την ανασα
την πηγη της ζωης
Απ΄την εβδομη σφαιρα, θυμασαι?
απο τοτε σε ξερω
Τοσος αχρονος χρονος κ η φωτια
ακομα καιει κατω απ τη σαρκα
που φορεσαμε για φυλακη
κ οι ουλες στην πλατη περιμενουν ανοιχτες
μεχρι ποτε?

Εκεινοι ειναι τα φαντασματα, οχι εμεις
Εκεινοι
Σ'αγαπω για αυτο που εισαι
Απο παντα
απο τοτε σε ξερω

04/05/2008

A Perfect Circle---"3 Libras"

Threw you the obvious and you flew with it on your back, a name in your recollection, thrown down among a million same.difficult not to feel a little bit disappointed and passed over when i've looked right through to see you naked and oblivious and you don't see me.but i threw you the obvious just to see if there's more behind the eyes of a fallen angel,the eyes of a tragedy.here i am expecting just a little bit too much from the wounded.but i see through it all and see you.so i threw you the obvious to see what occurs behind the eyes of a fallen angel,eyes of a tragedy.oh well. apparently nothing.you don't see me.you don't see me at all.

01/05/2008

Goya


Beauty of the beast


(soundtrack: Hybris---Sacriversum)

Το συμπαν παρατηρει τον εαυτο του.

Με στοιχειωσες. Σε ακουω στον ανεμο που μπαινει στο δωματιο να μου ψιθυριζεις στο αυτι λογια απο το βιβλιο του ποτε και του παντα, σε βλεπω στις σκιες των δεντρων της ασημενιας λιμνης, ολο το φεγγαρι ειναι το προσωπο σου.

Η σκεψη μου σταματαει μπροστα στον ραγισμενο καθρεφτη των ματιων σου, γυαλινα ματια γεματα απο εναν συννεφιασμενο ουρανο φορτισμενο με ρευμα απο την πηγη της ζωης, απο το Ζωντανο πισω απο τους ζωντανους, και τα δαχτυλα σου σφιχτα κρατανε θαρρεις την τελευταια σου ανασα, μη και φυγει και γινει ενα με τον αιωνιο αιθερα.

Μη την αφησεις.

Η σκεψη μου σταματαει μπροστα στον ραγισμενο καθρεφτη των ματιων σου, γυαλινα ματια γεματα απο εναν συννεφιασμενο ουρανο φορτισμενο με ρευμα απο την πηγη της ζωης, απο το Ζωντανο πισω απο τους ζωντανους, και τα δαχτυλα μου σφιχτα κρατανε τον λαιμο σου, μη και φυγεις και μεινω εδω μοναχος μαζι Τους.

Δεν θα σ'αφησω.

Βροχη απο αντικατοπτρισμους, χρυσοσκονη ειδωλων μοιαζει, ειδωλα που απλα κοιτανε με γυαλινα ματια, ο κροτος και η σιωπη Αποκληρε ενα μοιαζουν, και τα καρε της ζωης περνανε σε μια στιγμη απο τον χρονο τους, καταδικασμενα να κρατησουν για παντα, γυρω σκοταδι και εσυ ονειρευεσαι πως εισαι ξυπνιος σε βαθυ σκοταδι και δεν μπορεις να κοιμηθεις για να ξυπνησεις παλι στο φως, σκοταδι βαρυ πανω στο σωμα και την ψυχη σου, και η ψυχη της αερικο που σε κυριευει, ηλεκτρικη αυρα απο βαθυ μπλε σκιζει τον μαυρο ουρανο σου, και πονας σαν να σε μαστιγωνουν, ανατριχιαζεις οπουδηποτε νιωθεις, και ουρλιαζεις το ονομα της στ αστερια που δεν βλεπεις, δεν μπορεις να δεις με τα δικα σου τα ματια, δεν ακους με τα δικα σου αυτια, δεν τα χρειαζεσαι, στις ακρες των δαχτυλων σου παλι εκεινη η σκοτεινη μορφη παλευει, εκεινη η μορφη που μοιαζει τοσο πολυ με εσενα.

Δεν χρειαζεσαι τα ματια σου, πανω στο αψυχο κορμι της αποθεσε τα, θυσια για την ψυχη της, την ψυχη σου, μονο ετσι μπορεις να δεις, μονο ετσι μπορεις να δεις, μονο ετσι μπορεις να δεις...

Ο καθρεφτης εχει γεμισει αιμα, το προσωπο σου αιμα, το προσωπο της καθαρο και στην καρδια της αιμα, και στα χερια της η τελευταια της ανασα, κοκκινη πεταλουδα που σκιζει τον ουρανο που σου εμεινε με ηλεκτρικες αστραπες απο βαθυ μπλε, σε βλεπω καθαρα, και μενα μεσα απο σενα.

Γυαλινα ματια ζωντανα ματια χυμενα πεθαμενα αιμα παντου Γυαλινα ματια ζωντανα ματια χυμενα πεθαμενα Γυαλινα ματια ζωντανα ματια αιμα παντου χυμενα πεθαμενα Γυαλινα ματια ζωντανα αιμα παντου ματια χυμενα πεθαμενα Γυαλινα ματια ζωντανα αιμα παντου ματια χυμενα πεθαμενα Γυαλινα ματια ζωντανα ματια χυμενα πεθαμενα Γυαλινα ματια ζωντανα ματια χυμενα αιμα παντου πεθαμενα Γυαλινα ματια ζωντανα ματια χυμενα πεθαμενα Γυαλινα αιμα παντου ματια ζωντανα ματια χυμενα πεθαμενα Γυαλινα ματια ζωντανα ματια χυμενα πεθαμενα Γυαλινα ματια ζωντανα αιμα παντου ματια χυμενα πεθαμενα Γυαλινα ματια ζωντανα αιμα παντου ματια χυμενα πεθαμενα Γυαλινα ματια ζωντανα ματια χυμενα πεθαμενα

Αιμα παντου
Και Ολα ειναι ομορφα.

Των αγγελων, της σιωπης

Θρηνω τον χαμο
των αγγελων
της σιωπης

του παθους
που χαθηκε
αναμεσα στο ετσι και στο πρεπει
και στο αλλιως
αλλιως

θα ησουν ακομα ζωντανος
με χαρη θεια
χωρις ντροπη γυμνος
και απο δεος σιωπηλος
και καθαρος

απο φοβο

γυμνος και καθαρος
χωρις φακους, "πιστευω" και "ανηκω"

στο χωμα εισαι
απο χωμα
σηκω
γιατι περνανε τα φεγγαρια
και χανεις τον χρονο σου μιλωντας

ανοιξε τα ματια σου
κοιταξε γυρω σου
και δες τον χορο
των αγγελων
της σιωπης

Αθωο παιδικο βλεμμα

Μεθη και ζαλη και ανακατεμενες σκεψεις
τι αλλο θα σκαρφιστεις για να με μπλεξεις
παθη, λαθη, παραλειψεις, εξεις
μα μην ξυπνησω και χρειαστει να τρεξεις
δεν νομιζς να μπορεις ν'αντεξεις
το νιωθω, ξερεις, αναμεσα στις λεξεις
αυτο που θελεις ειναι απλα, απλα να παιξεις

Τον φοβο μου να 'χεις
ειμαι παιδι και ποναω

θα σε πονεσω
το φοβο μου να 'χεις