Μια σκεψη που ξεθαψα

Βασικα σκεφτομαι. Μπορει κι εγω να εχασα την Ευκαιρια, να εζησα οτι ειχα να ζησω για αυτη τη ζωη τουλαχιστον, και τωρα το μονο που μενει ειναι να περασουν αλλα τοσα χρονια και να ξαναρχισω να Ζω μονο και μονο για να εχω αλλη μια Ευκαιρια να καταλαβω η να πραξω (Αλλιως?)( Σωστα?) Δεν ξερω. Μηπως το Ενστικτο και η Διαισθηση ειναι αυτο το οποιο σου μενει οταν ξαναρχιζεις την πορεια σου για δευτερη, τριτη, πολλοστη φορα? Και ο φοβος τι ειναι? Ο Φοβος του να κανω τη λαθος Επιλογη με οδηγει στο να μην κανω καμια στο χρονο που θα εδινε καποιο αποτελεσμα, παντα ειναι Αργα και παντα ειναι λαθος επειδη ειναι Αργα? Ολη μου η ζωη νιωθω πως ειναι ενα μαθημα για το χρονισμο των πραξεων μου, στο να επιλεγεις την Επιλογη ανεξαρτητως Σωστοτητας η Λαθοσυνης ( αραγε υπαρχουν αυτες οι εννοιες πουθενα?) αλλα στον καταλληλο χρονο στον οποιο θα δωσουν αποτελεσμα, η το καλυτερο αποτελεσμα, η το αποτελεσμα που επιθυμεις, δεν ξερω πως να το θεσω. Η επιλογη λοιπον με ποιες διαστασεις οριζεται? Η μηπως ειναι και αυτη μια διασταση της πραγματικοτητας? Μοιρας?
Επιθυμια, Χρονος, Επιλογη? Αρκουν αυτα για να οριστει η επιδραση του ατομου στον κοσμο που αυτο αντιλαμβανεται με τις αισθησεις του, και η επιδραση του κοσμου στο ατομο? Μα με ενδιαμεσο τις αισθησεις του ατομου δεν ειναι το ιδιο το ατομο που επηρεαζει τον Εαυτο του? Αυθυποβολη με συμπαντικα μεγεθη? Μηπως η τεταρτη διασταση ειναι το ιδιο το περιβαλλον? Ισως Περιβαλλον να ειναι καλυτερο. Διαφορετικες τιμες των συνιστωσων αυτων δινουν διαφορετικα συμπαντα και μηπως ολα δεν εξαρτωνται απο το ιδιο το Ατομο?
Και ο σκοπος? ο Σκοπος? Βρισκεται καπου στη γραφικη αυτη παρασταση? Τα αποτελεσματα ειναι τοσα οσοι και οι ανθρωποι και οι πιθανοτητες κατι παραπανω απο απειρες, τι γραφικη παρασταση να εδιναν αραγε ολα αυτα, και τι συμπερασματα να εβγαιναν? ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ? Μηπως η ικανοτητα της γραμμης του χρονου να επεκτεινεται με το συνισταμενο ρυθμο ολων των επιμερους, η ικανοτητα της γραμμης της επιλογης να συνδιαζεται με τις επιμερους επιθυμιες των καμπυλων και της γραμμης του περιβαλλοντος να ειναι συναρτηση της επιλογης που ειναι συναρτηση του χρονου που ειναι συναρτηση της επιθυμιας που ειναι συναρτηση του περιβαλλοντος κλπ κλπ κλπ. Περιπτωσεις? Εξαιρεσεις? Ασυμπτωτες? Τα σημεια τομης των αξονων? Τα αλλα «τεταρτημορια»

Κι ο Σκοπος? Ο Θεος?

Βασικα σκεφτομαι.
Ολη μου η ζωη θα ηταν διαφορετικη αν σε ειχα φιλησει σε εκεινη τη βολτα, την πρωτη και ισως τελευταια φορα που σε πηρα απο το χερι ( το πιστευεις οτι θυμαμαι το χερι σου?), και η δικη σου ζωη θα ηταν διαφορετικη, ισως να ειχαμε ξεφυγει ο ενας απο τον αλλον, συγνωμη, μα τοτε νομιζα οτι το ψηλοτερο σκαλι που μπορουσα να φτασω ηταν το να ειμαι Μαζι σου, και τοτε δεν σε εφτασα, δεν καταλαβα. Θα μπορουσα εστω να σε κοιταζα στα ματια, ενα βλεμμα ισως αρκει. Δεν ηξερα οτι αυτο Ειναι η Αρχη, δεν το θυμομουν, και τωρα ψαχνω απελπισμενα (παρεξηγημενη λεξη, ειναι ηρεμοι αυτοι που δεν εχουν ελπιδα, δεν ειναι αλλοφρονες) τις σωστες τιμες ωστε οι καμπυλες μας να ξανασυναντησουν η μια την αλλη, και ειναι περιεργο που προχωραμε ακολουθωντας ο ενας τον αλλον ωρες ωρες. Ποιος ξερει, ισως να εχουμε βρεθει στο Παρελθον κι αλλες φορες και να ειχαμε την Ευκαιρια και να καναμε τη λαθος Επιλογη, η τη σωστη σε λαθος χρονο, η να ειχαμε μια παραλογη επιθυμια σε σωστο περιβαλλον, οι συνδιασμοι ειναι πολλοι και το ΔΕΝ ΞΕΡΩ εκει, σταθερα, μαζι με το ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ, μπορει να ναι το ιδιο μπορει και οχι.

Δεν ειναι επειδη σ’αγαπω η επειδη δεν μπορω να ζησω χωρις εσενα, η εισαι το κεντρο του κοσμου μου, η τετοια ωραια και συμπαθητικα, παραμενω το κεντρο του Κοσμου μου δυστυχως, απλα οπου παω με ακολουθεις ( Η το αντιθετο? Αραγε εχει σημασια?) και οτιδηποτε κουβαλω απο τις προηγουμενες Φορες, Ζωες, οπως θες πεστο, μου λεει οτι εχεις Κατι για μενα και οτι εγω εχω Κατι που ψαχνεις και Φοβασαι, και οτι Πρεπει, μαλλον οτι ΘΑ, καπου θα σε πετυχω η καπου θα με πετυχεις, και θα βρεθουμε στον καταλληλο χρονο, με την ιδια επιθυμια, οι Επιλογες θα ειναι δυο, σε ενα περιβαλλον διττα κοινο ισως, και τοτε μπορει να υπαρξει μια καμπυλωση τον χωρου, Ερωτα το λενε? μηπως Παραδοση, μηπως Θυσια, Αγκαλια, μηπως Αληθεια, Πονο? Μηπως απλα ενα Βλεμμα? Ενα βλεμμα ισως αρκει, και θα βρεθουμε στο ιδιο Επιπεδο, Ενα σημειο, και τοτε Θα Μιλησουμε.

Αυτα μαλλον ακουγονται ανησυχητικα πεζα, παιδικα η ψευτοφιλοσοφιες του αμπελωνα, παραληρηματα καποιου που δεν εχει κοιμηθει ολη νυχτα και γραφει στις 8.05 το πρωι ακουγοντας στα ακουστικα τη Θαλασσογραφια του Σαββοπουλου. Οπως και να χει.
Η συμμετρια μας μου προσφερει γαληνη, συγχρονως ομως βρισκομαι αναμεσα σε Καθρεφτες, τους εχω δει στο φλυτζανι του ελληνικου πολλες φορες, και το μαυρο συννεφο πανω απο την Καρδια μου και τους Αγγελους διπλα του και πιο δεξια το Δεντρο με τα κρυμμενα μυστικα, το Δεντρο που βρισκεται και στην Εναστρη Νυχτα (εικονα και ονομα στις εμμονες μου και στους δαιμονες μου, και ισως η πρωτη σου πετυχημενη ψυχαναλυση), μαζι με τα αστερια που ρεουν και φωτιζουν τη λιμνη που βλεπω στο ονειρο μου με ασημενιες ανταυγειες, ελαφρυ κυματισμο,υγρος δισκος του φεγγαριου, σαν αυτα που πηραμε στις φεγγαροθηκες μας (Εσυ θυμασαι?), χωρις ομιχλη, χωρις συννεφα, Καθαρος Ουρανος, Καθαρα Αστρα, Καθαρα Φωτα, Καθαρο Νερο, Καθαρη φυση, Καθαρος Ανεμος, Καθαρη Σιωπη, Καθαρα γεματη Σιωπη,
Δεν υπηρχε κατι Λαθος, μονο κατι Ξενο. Αλλα εσυ δεν εχεις σχεση με Εκεινο.
Η συμμετρια μας μου προσφερει γαληνη κι ας βρισκομαι αναμεσα σε καθρεφτες.

Ενα Βλεμμα αρκει.

Το Μετα ειναι που με φοβιζει.