"Τρελλαθηκα.
Πλεον νομιζω οτι αυτη ειναι η διαφορα του τρελλου απο τον λογικο ανθρωπο, ειναι η συναισθηση της καταστασης που τους διαχωριζει. Οσο περιεργο κ αν ακουγεται, τρελλος ειναι αυτος που εχει συναισθηση της απωλειας της λογικης του... Oι υπολοιποι ειναι στην ιδια κατασταση απλα δεν το ξερουν ακομα...
Εγω το ξερω. Το μυαλο μου εχει σπασει, εδω και λιγο καιρο. Τα ματια μου βλεπουν πραγματα που ειτε δεν υπαρχουν, ειτε υπηρχαν καθε στιγμη και δεν μπορουσα να τα δω, δυσκολευομαι να ξεχωρισω την πραγματικοτητα του ΕΙΝΑΙ και την πραγματικοτητα του ΗΤΑΝ. Για το ΘΑ ΕΙΝΑΙ, ουτε λογος.
Κοιταω προσωπα, τα προσωπεια των Αλλων, και τωρα ολοι τους μου φαινονται πραγματικα φαντασματα μεσα σε μια πραγματικοτητα που δεν τους εχει προβλεψει. Κοιταω και πρωτη φορα βλεπω τους Αλλους.
Εκει ειναι που το σπασμενο μυαλο μου αρχιζει να τρεμει σαν να προκειται να σπασει σε ακομα μικροτερα κομματια. Ποναω.
Περναω διπλα σου, σε κοιταω.
Υγρα χειλη, τονισμενα ματια, βαριες βλεφαριδες, το βλεμμα που ξερει οτι αλλα ματια ψαχνουν να το συναντησουν αλλα δεν κοιταει, εσυ, ναι, με το αερατο φουστανι, χωρις τιποτα απο μεσα, το ξερω, γιατι σου ειπα, βλεπω τωρα, και παρατηρω, βλεπω οτι δεν υπαρχει κατι απο μεσα, και το φανταζομαι και το βλεπω, και σε φανταζομαι, τα υγρα χειλη, τα τονισμενα ματια σου, το βλεμμα συγκεντρωμενο σε μια εκρηξη ηδονης, και τα δαχτυλα σου, τωρα βλεπω τα δαχτυλα σου, ολα δικα μου, ειναι δικα μου... Δεν ειναι κατι αγνο, κ ισως να ρωτησεις γιατι, το αρωμα σου φταιει μαλλον... Εχεις κανει τα παντα για να προσελκυσεις βλεμματα, μπορει επειδη θες να νιωθεις ομορφη, μπορει να θες επιβεβαιωση, αλλα δυστυχως επεσες σε μενα, που ειμαι τρελλος και το ξερω, και δεν μπορω να κανω κατι γι αυτο, μονο να σε φανταζομαι στα τεσσερα, τρελλαμενη κ εσυ, τρελλος εγω, και ολα αυτα μεχρι να ανοιξει η πορτα του τρενου και να μπουμε μεσα και να κατσουμε αντικρυστα, εγω να κατσω απεναντι σου δηλαδη, εσυ δεν με βλεπεις βεβαια, δεν εισαι τρελλη για να βλεπεις, αν με κοιταξεις στα ματια ομως θα δεις οτι εγω σε βλεπω, χωρις φουστανι, με υγρα χειλη, και τονισμενα ματια, κ τα δαχτυλα σου δικα μου, και το μυαλο μου αρχιζει και ποναει, ειναι πονος το οριο κ οριο ο πονος, και πονος το συνορο του μυαλου, και ειδικα του δικου μου, γιατι οσο σε κοιταω κ το τρενο τρεχει μεσα στο σκοταδι, αυτο το ενα λεπτο, εγω αλλαξα θεση γιατι εσυ μου γυρισες την πλατη και ηρθα κοντα σου, κ με νομιζεις για απολυτα λογικο γιατι δεν μπορεις να διαβασεις το μυαλο μου,που ποναει, και περναει τα ορια, και βλεπει τα ματωμενα υγρα σου χειλη, τα ματια σου στα χερια μου, το αρωμα σου εκει να με σαγηνευει, τα δαχτυλα σου στο πατωμα, μικρα στολιδια που μονο ενας τρελλος μπορει να βρει ομορφα, ενας τρελλος με τη γευση απο σιδηρο στο στομα, και με δοντια που τριζουν στο κοκκινο του παθους που τα λερωνει, το φουστανι σου ματωμενο, και το σπασμενο μυαλο μου ματωμενο μενει εκει, στην εικονα σου και το αρωμα σου, να σκεφτεται με αμεσο τροπο πως θα καθαρισει το παντελονι που εχει λερωθει απο μεσα, σαν την ψυχη μου κ αυτο.
Σταση Τερματικος Σταθμος, δεν με κοιτας, δεν με βλεπεις, φευγεις απλα πριν σ αγγιξω και το αρωμα σου ακομα ειναι εδω, εδω στο μυαλο μου το σπασμενο, στο λογικο μου το σπασμενο..."
Πλεον νομιζω οτι αυτη ειναι η διαφορα του τρελλου απο τον λογικο ανθρωπο, ειναι η συναισθηση της καταστασης που τους διαχωριζει. Οσο περιεργο κ αν ακουγεται, τρελλος ειναι αυτος που εχει συναισθηση της απωλειας της λογικης του... Oι υπολοιποι ειναι στην ιδια κατασταση απλα δεν το ξερουν ακομα...
Εγω το ξερω. Το μυαλο μου εχει σπασει, εδω και λιγο καιρο. Τα ματια μου βλεπουν πραγματα που ειτε δεν υπαρχουν, ειτε υπηρχαν καθε στιγμη και δεν μπορουσα να τα δω, δυσκολευομαι να ξεχωρισω την πραγματικοτητα του ΕΙΝΑΙ και την πραγματικοτητα του ΗΤΑΝ. Για το ΘΑ ΕΙΝΑΙ, ουτε λογος.
Κοιταω προσωπα, τα προσωπεια των Αλλων, και τωρα ολοι τους μου φαινονται πραγματικα φαντασματα μεσα σε μια πραγματικοτητα που δεν τους εχει προβλεψει. Κοιταω και πρωτη φορα βλεπω τους Αλλους.
Εκει ειναι που το σπασμενο μυαλο μου αρχιζει να τρεμει σαν να προκειται να σπασει σε ακομα μικροτερα κομματια. Ποναω.
Περναω διπλα σου, σε κοιταω.
Υγρα χειλη, τονισμενα ματια, βαριες βλεφαριδες, το βλεμμα που ξερει οτι αλλα ματια ψαχνουν να το συναντησουν αλλα δεν κοιταει, εσυ, ναι, με το αερατο φουστανι, χωρις τιποτα απο μεσα, το ξερω, γιατι σου ειπα, βλεπω τωρα, και παρατηρω, βλεπω οτι δεν υπαρχει κατι απο μεσα, και το φανταζομαι και το βλεπω, και σε φανταζομαι, τα υγρα χειλη, τα τονισμενα ματια σου, το βλεμμα συγκεντρωμενο σε μια εκρηξη ηδονης, και τα δαχτυλα σου, τωρα βλεπω τα δαχτυλα σου, ολα δικα μου, ειναι δικα μου... Δεν ειναι κατι αγνο, κ ισως να ρωτησεις γιατι, το αρωμα σου φταιει μαλλον... Εχεις κανει τα παντα για να προσελκυσεις βλεμματα, μπορει επειδη θες να νιωθεις ομορφη, μπορει να θες επιβεβαιωση, αλλα δυστυχως επεσες σε μενα, που ειμαι τρελλος και το ξερω, και δεν μπορω να κανω κατι γι αυτο, μονο να σε φανταζομαι στα τεσσερα, τρελλαμενη κ εσυ, τρελλος εγω, και ολα αυτα μεχρι να ανοιξει η πορτα του τρενου και να μπουμε μεσα και να κατσουμε αντικρυστα, εγω να κατσω απεναντι σου δηλαδη, εσυ δεν με βλεπεις βεβαια, δεν εισαι τρελλη για να βλεπεις, αν με κοιταξεις στα ματια ομως θα δεις οτι εγω σε βλεπω, χωρις φουστανι, με υγρα χειλη, και τονισμενα ματια, κ τα δαχτυλα σου δικα μου, και το μυαλο μου αρχιζει και ποναει, ειναι πονος το οριο κ οριο ο πονος, και πονος το συνορο του μυαλου, και ειδικα του δικου μου, γιατι οσο σε κοιταω κ το τρενο τρεχει μεσα στο σκοταδι, αυτο το ενα λεπτο, εγω αλλαξα θεση γιατι εσυ μου γυρισες την πλατη και ηρθα κοντα σου, κ με νομιζεις για απολυτα λογικο γιατι δεν μπορεις να διαβασεις το μυαλο μου,που ποναει, και περναει τα ορια, και βλεπει τα ματωμενα υγρα σου χειλη, τα ματια σου στα χερια μου, το αρωμα σου εκει να με σαγηνευει, τα δαχτυλα σου στο πατωμα, μικρα στολιδια που μονο ενας τρελλος μπορει να βρει ομορφα, ενας τρελλος με τη γευση απο σιδηρο στο στομα, και με δοντια που τριζουν στο κοκκινο του παθους που τα λερωνει, το φουστανι σου ματωμενο, και το σπασμενο μυαλο μου ματωμενο μενει εκει, στην εικονα σου και το αρωμα σου, να σκεφτεται με αμεσο τροπο πως θα καθαρισει το παντελονι που εχει λερωθει απο μεσα, σαν την ψυχη μου κ αυτο.
Σταση Τερματικος Σταθμος, δεν με κοιτας, δεν με βλεπεις, φευγεις απλα πριν σ αγγιξω και το αρωμα σου ακομα ειναι εδω, εδω στο μυαλο μου το σπασμενο, στο λογικο μου το σπασμενο..."
1 σχόλια:
!
Post a Comment