Who are you to wave your finger....

Μεταξυ 2:50 και 2:50

Pause.

Κλεισε τα ματια σου αγαπη μου.

Κ σταματα γυρω σου το χρονο.
Ζαλαδα λιγων στιγμων. Το ματι εστιαζει παλι. Συνηθιζεις στο σκοταδι και στο φως.
Βλεπεις.

Ακινητα γυρω σου τα παντα, πινακες σε εκθεση με τιτλο "η ζωη μου". Ανθρωποι, πραγματα, ολα ακινητα, οπως ηταν τη στιγμη που πατησες την παυση.
Τα πιο πολλα ειναι ξεκαθαρα, πολλα ειναι αστεια, μεσα στην κωμικοτραγικη σοβαροτητα του προσωπου του παγωμενου στο χρονο, αραγε γιατι πραγμα να μιλαγε αυτη και εχει τοσο σοβαρο υφος??
Τιποτα δεν αξιζει τοση σοβαροτητα περα απο την αγαπη, κ εσυ ΔΕΝ αγαπας, κηρυττεις.
Εσυ, και ολοι ΕΣΥ.
Αυτος παλι, δινει τοση προσοχη, το δειχνει καθε μυς του προσωπου του, προσεχει αυτην που κηρυττει, τον δικαιωνει.
Κ ομως δεν τον ακουει. Και το αστειο ειναι οτι το βλεπεις στα ματια του, κορες διεσταλμενες, στο κενο κοιτανε, οχι εσενα.
Ολα τα προσεχει, εκτος απο τα σημαντικα.
Λιγες λεξεις διαγωνιες πανω σε εναν τοιχο.
Μαντεψε ποσο διαρκει το κομματι του τοιχου σε παρακαλω, το παρατηρησε κανεις? 4:11, η 251 δευτερολεπτα, ειναι δυνατον?
Πως μπορεις να ξερεις τα παντα και να παραβλεπεις το συμπαν που ειναι παντου γυρω σου?

Το απειρο ειναι εξη.
Και ετσι εξηγειται Αρη, τωρα εξηγειται.

Αν αυτο ειναι ο θανατος, το περα απο τον χρονο, τοτε εχω πεθανει και η ζωη περναει μπροστα απο τα ματια μου. Η εγω περναω μπροστα απο τη ζωη μου, ολα ειναι στα καδρα, συναισθηματικες καρτ-ποσταλ, ετσι στις ειχα πει, θυμασαι, κανεις δε θα τις κατεβασει απο δω να ξερεις, κανενας.

Ελα μαζι μου.

Ανεβαινω στο βαθρο στο κεντρο του δωματιου, γυαλινη προθηκη, με μπλε φωτα να πεφτουν πανω της, κατι μεγαλο επρεπε να ναι εκει μεσα, δεν υπαρχει τιποτα ομως. Μονο διαφανο, σχεδον αορατο κρυσταλλο.
Κοιταζω αριστερα, σας βλεπω απορημενους, δεν το περιμενατε μαλλον, εχετε μαθει την τεχνοτροπια μου λετε... Το κεντρικο εκθεμα, το αβατο, το ιερο και το ανιερο, ο δρακος και ο αγγελος, και γυρω του ολα τα αλλα. Ετσι επρεπε να ειναι.

Και εσεις.

Δεν με εχετε αναγκη, εχετε ο ενας τον αλλον, συμπληρωνεστε μεσα στην ακινησια σας.
Ποσο χαιρομαι που δεν με καταλαβαινετε.
Πραγματικα πλεον.
Ποσο χαιρομαι.

Παμε αγαπη μου.

Play.

Relention...

it's hard to say where i've been
or am, sleeping in the dark
i don't know where i live
dirty (splintered) palace walls

i'm returning from something
to something
i'm returning from something
to something
guess i'm alright

Κ.Χ.Α.